เนื่องจากเวลาคนขึ้นศาลไม่ว่าจะไปเบิกความในฐานะอะไร โจทก์ จำเลย หรือพยาน ก็ควรต้องมีอะไรรับประกันให้เขาด้วยว่าถ้าหากพูดทุกอย่างตามที่คิด ตามที่รู้มาทั้งหมดแล้ว บันทึกคำให้การพยานฉบับนั้นจะไม่ถูกเอามาอ้างอิงเพื่อฟ้องเขาในฐานะคดีหมิ่นประมาณคดีต่อไป

เพราะถ้าหากไม่มีอะไรคุ้มครองแล้ว เวลาคนมาให้การก็จะไม่กล้าพูดความจริงว่ามีอะไรเกิดขึ้น เพราะทุกอย่างที่พูดจะบันทึกไว้และถูกเอาไปใช้ฟ้องร้องกันต่อไปได้

สมมติ พยานจะมาบอกว่า จริงๆ จำเลยไม่ได้ทำผิด คนที่ทำผิดเป็นอีกคนหนึ่ง ทั้งๆที่รู้ความจริงอยู่ ก็อาจจะพูดได้แค่ว่าจำเลยไม่ได้ทำผิด แต่พูดไม่ได้ว่าที่รู้มาจริงๆ เป็นใคร เพราะถ้าพูดไปเดี๋ยวถูกคนนั้นเอาไปฟ้องอีก ทำให้การพิสูจน์ความจริงในศาลทำได้ยากขึ้น ไม่สามารถสร้างความจริงและความยุติธรรมให้เกิดขึ้นได้

เพราะฉะนั้น จึงเสนอว่า อยากให้มีกฎหมายที่คุ้มครองว่า ผู้ที่มาให้การอะไรต่อศาล จะไม่ถูกนำคำให้การต่อศาลนั้นมาฟ้องร้องเป็นคดีอื่นอีก