หรือข้อเขียนชิ้นนี้มีข้อบกพร่องมากมายหลายประการ น่าผิดหวังว่าทางผู้จัดทำเว็บไซต์ควรจะมีมาตรฐานที่ดีกว่านี้ในการอ้างอิงและตรวจสอบข้อมูล หากต้องการเขียนงานออกมาเพื่อให้ผู้อื่นนำไปใช้อ้างอิงได้ แต่ถ้าหากต้องการเขียนเพียงแค่แสดงทัศนคติก็ควรจะใส่ใจกับความถูกต้องของข้อมูลเช่นกัน โดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อผู้เขียนอ้างว่าเป็นบทความที่เผยให้เห็นแง่มุมทางกฎหมาย ไม่น่าเชื่อว่าบทความที่เต็มไปด้วยข้อผิดพลาดในการอ้างอิงและให้คำนิยามเช่นนี้จะได้รับอนุญาตจากบรรณาธิการเว็บไซต์ให้เผยแพร่

1) “ตรวน” เป็นเครื่องพันธนาการอย่างหนึ่ง ที่กรมราชทัณฑ์นำมาใช้กับนักโทษ ลักษณะของตรวนคือ เป็นห่วงเหล็กที่นำมาคล้องเข้ากับข้อเท้าทั้งสองข้างข้างละ 1 เส้น และร้อยห่วงทั้งสองเข้าด้วยโซ่อีกหนึ่งเส้น เครื่องพันธนาการนี้จึงมีชื่อเรียกอีกชื่อหนึ่งว่า “โซ่ตรวน” (เพราะทำให้เข้าใจว่า เป็นคนละอย่างกัน การใส่ห่วงอย่างเดียว กับใส่ห่วงที่มีโซ่ร้อย แต่จริงๆคือมีอย่างเดียวใช่ม้า?) 

ตรงนี้ไม่ทราบว่าผู้เขียนต้องการจะถามผู้อ่านหรือว่าสื่อสารกับใคร และไม่ทราบว่าต้องการจะให้ผู้อ่านเข้าใจว่าอย่างไร เพราะตามกฎกระทรวงมหาดไทยออกตามความในมาตรา 58 นั้นได้กล่าวถึงทั้งตรวนและโซ่ หากผู้เขียนไม่มีความรู้เพียงพอว่าทั้งสองสิ่งนี้ใช่เครื่องมือเดียวกันหรือไม่ ก็ควรจะสละเวลาหาความรู้เพิ่มเติมก่อนที่จะเขียนบทความเพื่อเผยแพร่ความรู้ให้แก่ผู้อื่น (ซึ่งเป็นความรู้ที่แม้กระทั่งตัวผู้เขียนเองยังไม่แน่ใจว่าถูกหรือผิดอย่างไร แล้วผู้อ่านจะแน่ใจได้อย่างไรว่าผู้เขียนเป็นผู้มีความรู้ในเรื่องที่เขียนอย่างแท้จริง)

2) ตามปกติแล้ว นักโทษที่ถูกคำพิพากษาให้จำคุก โทษที่เขาได้รับคือการสูญเสียอิสรภาพในการเดินทาง

ตามหลักกฎหมายสิทธิมนุษยชนระหว่างประเทศแล้ว ไม่มีใครหรือผู้ใดพูดถึงโทษจำคุกในลักษณะที่ผู้เขียนกล่าวว่าเป็นการ "สูญเสียอิสรภาพในการเดินทาง" อ้างอิงจากกลไกสิทธิมนุษยชนสหประชาชาติที่มีชื่อว่า Body of Principles for the Protection of All Persons under Any Form of Detention or Imprisonment  ได้ให้คำจำกัดความผู้ต้องขัง (Imprisoned person) และการจำคุก (Imprisonment) ไว้ว่าเป็นการจำกัดเสรีภาพส่วนบุคคล (Personal liberty) ซึ่งกินความกว้างไกลกว่าสิ่งที่ผู้เขียนได้อธิบายไว้ในบทความว่าเป็น "อิสรภาพในการเดินทาง" มากมายนัก

หากผู้เขียนและทางเว็บไซต์ต้องการเขียนบทความเพื่อให้บุคคลอื่นใช้อ้างอิงต่อไป ควรจะมีการอ้างอิงที่ถูกต้องจากแหล่งข้อมูลที่น่าเชื่อถือ มิใช่กำหนดนิยามหรือคำจำกัดความของศัพท์ต่างๆ ขึ้นมาใหม่ตามใจผู้เขียนและเป็นคำจำกัดความที่ไม่ถูกต้องเมื่อเทียบกับคำนิยามสากล อันจะทำให้ผู้อ่านบางท่านซึ่งอาจจะไม่ได้ตรวจทานเข้าใจผิดและนำไปใช้ต่ออย่างผิดๆ การอ้างอิงถือเป็นส่วนสำคัญของการเขียนงานในลักษณะวิชาการหรือกึ่งวิชาการที่ผู้เขียนและทางเว็บไซต์ควรจะให้ความสำคัญมากกว่านี้ ตรงนี้ถือเป็นข้อบกพร่องร้ายแรงอย่างไม่น่าให้อภัย หากกล่าวประสาชาวบ้านก็อาจจะเรียกได้ว่าผู้เขียนนั้น "มั่ว" ข้อมูลและขาดความน่าเชื่อถือ แต่หากเป็นข้อเขียนแสดงความคิดเห็นในเชิงส่วนตัว แม้ว่าจะไม่ต้องการการอ้างอิง แต่การให้ข้อมูลที่ถูกต้องต่อผู้อ่านก็เป็นสิ่งสำคัญเช่นกัน

แม้ว่าเรื่องราวที่นำเสนอจะมีความน่าสนใจเป็นอย่างมาก แต่เมื่อข้อมูลที่ให้มามีความสับสนและไม่มีการอ้างอิงอย่างเหมาะสม ทำให้บทความที่ควรจะพูดถึงประเด็นสิทธิมนุษยชนของผู้ต้องขังกลายเป็นเพียงข้อเขียนชิ้นนี้ (ซึ่งถ้าผู้เขียนเป็นเด็กฝึกงานก็จะไม่แปลกใจแต่อย่างใด) ดูเหมือนการบ้านของเด็กมหาวิทยาลัยที่เอาข้อกฎหมายมาวางเรียงกัน เหมือนสักแต่ว่าจะทำส่งครูบาอาจารย์ให้จบเรื่องจบราว แต่ไม่มีความตั้งใจและความเป็นมืออาชีพอยู่ในชิ้นงาน