ออกกฎหมายห้ามผลิตห้ามใช้บรรจุภัณฑ์ที่ไม่มีประสิทธิภาพ ใช้วัสดุฟุ่มเฟือยเกินกว่าเหตุ (คำนวณจาก จำนวนวัสดุที่ใช้/ปริมาตรบรรจุของบรรจุภัณฑ์ที่ได้) และ ห้ามผลิตห้ามใช้บรรจุภัณฑ์ที่นำกลับมาใช้ใหม่ได้ยากหรือกำจัดได้ยากหรือมีผลกระทบต่อสิ่งแวดล้อมสูง

พร้อมกับออกกฎหมายเก็บภาษีบรรจุภัณฑ์ทุกชนิด ขวดแก้ว ถุงพลาสติก กระป๋องโลหะ กล่องกระดาษ ฯลฯ

โดยเก็บมากน้อยต่างกัน ตามที่มาและที่ไปของวัสดุ และการออกแบบบรรจุภัณฑ์

ที่มาวัสดุ: ถ้าเป็นวัสดุจากการรีไซเคิล ก็เสียน้อย

ที่ไปวัสดุ: ถ้าเป็นวัสดุที่ทำลายยาก ก็เสียมาก ถ้าย่อยสลายหรือนำไปรีไซเคิลได้ง่าย ก็เสียน้อย

การออกแบบบรรจุภัณฑ์: ถ้าสัดส่วนการใช้วัสดุ/ปริมาตรบรรจุ น้อย (ออกแบบได้มีประสิทธิภาพ) ก็เสียน้อย ถ้าออกแบบแบบใช้วัสดุฟุ่มเฟือย ก็เสียมาก

เงินภาษีที่ได้ทั้งหมด นำเข้า 1) กองทุนเพื่อการพัฒนาออกแบบและการผลิตบรรจุภัณฑ์เพื่อสิ่งแวดล้อม, 2) กองทุนเพื่อการฟื้นฟูสิ่งแวดล้อมอันเนื่องมาจากบรรจุภัณฑ์ (เช่น ท่อตัน หรือ สัตว์ตายเพราะกินถุงพลาสติก), 3) กองทุนเพื่อการพัฒนานวัตกรรมกำจัดขยะหรือนำขยะกลับมาใช้ใหม่แบบเป็นมิตรกับสิ่งแวดล้อม