ตอนนี้ ความคืบหน้าที่จะกำหนดรายละเอียดเพิ่มเติม เกี่ยวกับการกำหนดเรทติ้งเกมออกมาแล้ว โดยจะแบ่งเรทติ้งออกเป็น 7 ประเภท คือ

1.วีดิทัศน์ที่เหมาะสมกับผู้เล่นทั่วไป
2.วีดิทัศน์ที่เหมาะสมกับผู้เล่นอายุตั้งแต่ 3 ปีขึ้นไป
3.วีดิทัศน์ที่เหมาะสมกับผู้เล่นอายุตั้งแต่ 6 ปีขึ้นไป
4.วีดิทัศน์ที่เหมาะสมกับผู้เล่นอายุตั้งแต่13 ปีขึ้นไป
5.วีดิทัศน์ที่เหมาะสมกับผู้เล่นอายุตั้งแต่ 15 ปีขึ้นไป
6.วีดิทัศน์ที่เหมาะสมกับผู้เล่นอายุตั้งแต่ 20 ปีขึ้นไป และ
7.วีดิทัศน์ที่ห้ามเผยแพร่ในราชอาณาจักร


ในกม.ฉบับนี้ "วิดีทัศน์" หมายถึงเกมและคาราโอเกะ

การกำหนดเงื่อนไขหลักเกณฑ์อนุญาตให้จำหน่าย ไม่ว่าจะเป็น เกม คาราโอเกะ และภาพยนตร์ ล้วนอยู่ใน "พ.ร.บ.ภาพยนตร์และวิดีทัศน์ พ.ศ. 2551" แต่ตอนที่ออกกฎหมาย ยังไม่มีรายละเอียดเรื่องเรทติ้งของเกมและคาราโอเกะ มีแต่รายละเอียดเรทติ้งของภาพยนตร์เท่านั้น

ทางกท.วัฒนธรรมจึงได้เสนอเรทติ้งวิดีทัศน์ทั้ง 7 ระดับไปให้กฤษฎีกาพิจารณาแล้ว และคาดว่าจะส่งเข้าสู่การพิจารณาของคณะรัฐมนตรี และเข้าสู้สภาผู้แทนฯ เพื่อแก้ไขมาตรา 47 วรรคหนึ่ง

หากยังไม่ลืมข่าวคนเก็บขยะขายซีดีที่ถูกปรับเงินแสนตามกฎหมายนี้ ซึ่งเป็นที่วิพากษ์วิจารณ์ทั้งในและนอกวงการกฎหมาย หากกระแสดังกล่าวไม่ได้ถูกลืม ก็มีแนวโน้มที่กฎหมายนี้อาจจะถูกแก้ไขรวดเร็วขึ้น และหากเป็นแบบนั้น แน่นอนว่า มาตรา 47 ที่ว่าด้วยเรื่องเรทติ้งเกม ก็คงถูกเพิ่มเข้ามาในการแก้ไขนี้ด้วย

และหากมีการแก้ไขมาตรา 47 ว่าด้วยเกมและคาราโอเกะ ขั้นตอนต่อไปคือการออกกฎกระทรวงที่จะมากำหนดเงื่อนไข ที่ร้านค้าที่ประกอบการด้านเกมและคาราโอเกะในระดับต่างๆ ต้องปรับตัวตามกฎหมายต่อไป