ร่วมกันเข้าชื่อ “ทวงคืนที่ดินทำกิน” ให้กับประชาชน

นโยบาย "ทวงคืนผืนป่า” เคยนับได้ว่า เป็นภารกิจหลักเร่งด่วนของรัฐบาล คสช. ที่มุ่งจะ "คืนความสุข" จึงอำนาจพิเศษเมื่อครั้งเข้ายึดอำนาจออกคำสั่ง 2 ฉบับ ได้แก่ คำสั่ง คสช. ฉบับที่ 64/2557, 66/2557 และต่อมาใช้อำนาจตามาตรา 44 ออกคำสั่งหัวหน้าคสช.ฉบับที่ 4/2558 อีกฉบับมาเพื่อเร่งรัดจัดการพื้นป่า

คำสั่ง คสช.ฉบับที่ 64/ 2557 ออกเมื่อวันที่ 14 มิถุนายน 2557 กำหนดให้หน่วยงานที่เกี่ยวข้องดำเนินการปราบปรามและจับกุมผู้บุกรุก ครอบครอง ทำลายป่า คำสั่ง คสช.ฉบับที่ 66/ 2557 ออกเมื่อวันที่ 17 มิถุนายน 2557 กำหนดเพิ่มเติมให้ กองอำนวยการรักษาความมั่นคงภายในราชอาณาจักร (กอ.รมน.) มีอำนาจจัดการป่าไม้ และคำสั่งหัวหน้าคสช.ฉบับที่ 4/2558 ออกเมื่อ 8 เมษายน 2558 กำหนดให้สามารถเเต่งตั้งเจ้าหน้าที่ทหารเพื่อให้ช่วยเหลือปัญหาป่าไม้ได้

แต่ผลปรากฎว่า เจ้าหน้าที่ดำเนินคดีได้แต่กับประชาชนผู้ยากไร้ที่อาศัยอยู่ในพื้นที่ป่าเท่านั้น ไม่สามารถดำเนินคดีกับขบวนการลักลอบตัดไม้ที่มีนายทุนใหญ่ซึ่งอยู่เบื้องหลังการบุกรุกที่ดินในเขตป่าได้อย่างเป็นรูปธรรม
ผลลัพธ์ของการทวงคืนผืนป่าจึงกลับกลายเป็นการกีดกันชาวบ้านออกจากพื้นที่ป่าและทำให้พวกเขากลายเป็นคนไร้ที่ดินทำกิน

ตัวเลขจากกองอำนวยการรักษาความมั่นคงภายใน (กอ.รมน.) ระบุว่า ทหารจับกุมดำเนินคดีประชาชนไปแล้ว 1,785 ราย และยึดคืนที่ดินทำกินในเขตป่าไม้ของประชาชนไปแล้ว 151,1386 ไร่

เครือข่ายภาคประชาชนเห็นว่า คำสั่ง คสช. ฉบับที่ 64/2557, 66/2557 คำสั่งหัวหน้าคสช.ฉบับที่ 4/2558 และ “นโยบายทวงคืนผืนป่า” เป็นนโยบายที่ประชาชนไม่มีส่วนร่วมและยังส่งผลกระทบต่อความเป็นอยู่ของประชาชนที่ไร้ที่ดินทำกิน เพื่อการเดินหน้ากลับสู่ประชาธิปไตยที่ประชาชนมีส่วนร่วมในกำหนดชีวิตของตัวเอง จึงเห็นควรยกเลิก