ปริญญา ชีวินกุลปฐม หรือ ‘พอร์ท’  นักร้อง นักดนตรี สมาชิกวง ‘ไฟเย็น’ เป็นหนึ่งจำเลยคดีมาตรา 112 ที่ถูกดำเนินคดีหลังการชุมนุมของราษฎร 2563 

 

เรื่องราวชีวิตช่วงสำคัญของพอร์ทผกผันและหักเหไปในฤดูร้อนที่ผ่านมาเข้ามาถึงสามครั้ง ฤดูร้อนแรก คือ  ชีวิตวัยรุ่นที่หลงใหลอัลบั้ม “ซัมเมอร์” ของพาราด็อกซ์ และฤดูร้อนนี้ส่งอิทธิพลในการทำงานเพลงของเขาอย่างมาก ฤดูร้อนครั้งถัดมา คือ เหตุนองเลือดในเดือนเมษายน 2553 ที่ความโกรธเกรี้ยวผลักให้เขาเริ่มเขียนเพลงการเมือง 

.

ระหว่างทางผ่านสู่ฤดูร้อนที่สาม “ระหกระเหิน” น่าจะเป็นคำแทนชีวิตของพอร์ทได้ดี เมื่อเขาต้องหนีภัยการเมืองข้ามแดนตามเพื่อนสมาชิกวงไฟเย็นไปที่ลาว ท่ามกลางสถานการณ์การอุ้มหายคนแล้วคนเล่า และคำขู่เอาชีวิต จนท้ายสุดต้องกลับมารักษาอาการป่วยจากโรคตับอ่อนอักเสบ แต่เมื่อผ่านมาได้จนถึงฤดูร้อนที่สามเขากลายเป็นจำเลยคดีมาตรา 112 และต้องเข้าไปอยู่ในเรือนจำนานกว่าสองเดือน

 

อีกทั้งในวันที่ 15 สิงหาคม 2565 เวลา 9.00 น. ศาลอาญานัดฟังคำพิพากษาคดีมาตรา  112 ของเขา ซึ่งถูกกล่าวหาว่าโพสต์ข้อความที่เข้าข่ายเป็นความผิดบนเฟซบุ๊กรวมสามข้อความ ระหว่างเดือนเมษายนถึงกรกฎาคม 2559 

 

อ่านฐานข้อมูลคดี : http://freedom.ilaw.or.th/th/case/952

 

เรื่องราวชีวิตของพอร์ทผ่านสามฤดูร้อน : https://freedom.ilaw.or.th/node/1066

 

 

ต้นทุนของการมีวุฒิสภาแต่งตั้งไม่ได้มีเพียงการต้องจ่ายค่าตอบแทนหลักแสนต่อเดือนให้กับสมาชิกทั้ง 250 คนเท่านั้น แต่งบประมาณแผ่นดินจากภาษีประชาชนยังต้องแบกรับค่าใช้จ่ายของ “คณะทำงาน” ของ ส.ว. แต่ละคนด้วย เมื่อได้รับการแต่งตั้งเข้ามาเป็นสมาชิกวุฒิสภาแล้ว ส.ว. แต่ละคนจะมีสิทธิในการแต่งตั้งคณะทำงานของตัวเองเข้ามาช่วยงานได้สูงสุดแปดคน โดยแต่ละคนก็จะได้รับค่าตอบแทนรายเดือนหลักหมื่นบาท ยังไม่นับรวมสวัสดิการอื่น ๆ อีกมากมาย

 

จากข้อมูลคณะทำงาน ส.ว. ทั้ง 250 คน ณ วันที่ 30 กันยายน 2563 พบว่า ส.ว. มีการแต่งตั้งเครือญาติของตัวเองเข้ามาเป็นคณะทำงานมากกว่าครึ่งร้อย ไม่ว่าจะผ่านการแต่งตั้งทางตรง คือแต่งตั้งให้ญาติเข้ามาเป็นคณะทำงานของตัวเอง หรือการนำญาติของตัวเองไป “ฝากเลี้ยง” กับ ส.ว. คนอื่น รวมถึงยังพบคนในเครื่องแบบทั้งทหารและตำรวจอีกกว่าครึ่งพัน และผู้ที่เกี่ยวข้องกับ คสช. และนักการเมืองฝ่ายรัฐบาลอีกหลากหลายคน เรียกได้ว่าการแต่งตั้งคนใกล้ชิดเพื่อมารับค่าตอบแทนรายเดือนยังคงทำเป็น “อุตสาหกรรม” ขนาดใหญ่ไม่ต่างจากในยุคของคณะรักษาความสงบแห่งชาติ (คสช.) เพียงแต่ซ่อนรูปอยู่ใน ส.ว.แต่งตั้ง ที่เครือญาติคนรู้จักยังได้ประโยชน์อย่างมหาศาลอยู่เช่นเดิม

นับตั้งแต่ปี 2563 เป็นต้นมา กรุงเทพมหานคร กลายเป็นหนึ่งในที่ที่มีการชุมนุมสาธารณะอย่างต่อเนื่อง และหลายครั้งเจ้าหน้าที่รัฐมีการใช้กำลังหรือความรุนแรงกับผู้ชุมนุม ดังนั้น การทำหน้าที่คุ้มครองเสรีภาพในการแสดงออกของประชาชนจึงเป็นหนึ่งในภารกิจหลักของผู้ว่าราชการกรุงเทพมหานคร  

 

ในวาระที่การเลือกตั้งผู้ว่าฯ กทม. ใกล้เข้ามาทุกขณะ iLaw จึงชวน "รุ้ง-ปนัสยา สิทธิจิรวัฒนกุล" จากกลุ่มแนวร่วมธรรมศาสตร์และการชุมนุม มานั่งดูนโยบายและวิสัยทัศน์ของผู้สมัครรับเลือกตั้งผู้ว่าฯ กทม. ว่าจะมีวิธีการจัดการและดูแลการชุมนุมสาธารณะอย่างไร

 

หมายเหตุ: เนื้อหานโยบายผู้สมัครผู้ว่าฯ กทม. มาจากเวที"กรุงเทพ เมืองที่ไม่ทิ้งใครไว้ข้างหลัง" เวทีเปิดแนวคิดผู้สมัคร ผู้ว่าราชการกรุงเทพมหานคร กับนโยบายด้านสิทธิมนุษยชน ที่ร่วมจัดโดย ศูนย์ศึกษาสันติภาพและความขัดแย้ง จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย สถาบันสิทธิมนุษยชนและสันติศึกษา มหาวิทยาลัยมหิดล คณะรัฐศาสตร์ มหาวิทยาลัย ธรรมศาสตร์ สโมสรนิสิต คณะรัฐศาสตร์ จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย นิสิตรีคอเดอร์ แอมเนสตี้ อินเตอร์เนชั่นแนล ประเทศไทย มูลนิธิอิสรชน กลุ่มเส้นด้าย และ Mob Data Thailand สำนักข่าว The Reporters ข่าว 3 มิติ และ AIS PLAY